⒈ 古【gǔ】称【chēng】上【shàng】气、喘息【xī】。一般通称气喘。指以【yǐ】呼吸【xī】急促为特【tè】征的一种病症。简称喘,亦称“喘逆”,“喘【chuǎn】促”
英syndrome characterized by dyspnea;